آموزش تعمیرات کامپیوتر - خریدن یک رایانه شخصی هیچ وقت به اندازه خرید یک توستر یا مسواک برقی ساده نبوده است، اما امروزه شرکت های سازنده مغزهای الکترونیکی یا همان ریزپردازنده های رایانه، با انواع تولیدات خود این کار را سخت تر نیز کرده اند.
در آغاز شرکت اینتل Intel بزرگترین سازنده ی این تراشه ها بود اما بعدها رقیبی با نام AMD نسخه های دیگری از همین تراشه را ساخت که سرعت پردازش بیشتری داشتند.
وقتی این شرکتها با استقبال مشتریان مواجه شدند، شرکت اینتل تراشه هایی با نام Pentium و شرکت ای.ام.دی تراشه های Athlon را ساخت. با اینحال در سالهای اخیر وقتی کسی برای خرید رایانه شخصی اقدام می کند با انتخابهای بسیار زیادی روبروست.
با افزایش استقبال از بازیهای کامپیوتری در خانه و ویرایش تصاویر و فیلمهای ویدئویی خانوادگی، وجود پردازنده هایی با دو یا چهار هسته و شاید در آینده نزدیک با تعداد بیشتر، ضروری به نظر می رسد.

اما واقعاً چه تعداد هسته برای چنین استفاده هایی لازم است؟
کارشناسان می گویند: اگر کارکرد اصلی را وب گردی، تایپ و ایمیل در نظر بگیریم، یک پردازشگر دوآل کور (دو هسته ای) واقعاً کافی است. پردازشگر های دو هسته ای، به جای یک مغز، دو مغز یا سی پی یو ( CPU ) دارند. کمپانی اینتل علاوه بر پردازشگرهای تک هسته ای و دو هسته ای، نوع چهار هسته ای را نیز برای کارهای سنگین تر از قبیل ویرایش فیلمهای ویدئویی با کیفیت بالا یا بازیهای پیشرفته تر به فروش می رساند.

با اینهمه اگر دقت کنید پردازشگری با قدرت 1.3 تا 1.6 گیگاهرتز هم میتواند کافی باشد. زمانیکه شما ویدئویی را از سایت یوتیوب تماشا میکنید یا مشغول نگاه کردن به برنامه ای از تلویزیون آن لاین در یک شبکه هستید، گرچه کیفیت آن مانند یک تلویزیون معمولی نخواهد بود، اما قابل استفاده و ارزان تر است.

شرکت AMD در سایتش، بازدید کنندگان را به مقایسه قیمتهای انواع ریزپردازنده های تولید شده دعوت می کند: Phenom, Athlon, Turion. هر کدام از این انواع سرعتهای متفاوتی دارند بدین معنا که تراشه با چه سرعتی دستورالعمل داده شده را اجرا می کند.
در سایت شرکت Intel شما با 11 نوع محصول اصلی برای انتخاب مواجه می شوید که شامل Core 2 Extreme و Core 2 with Viiv technology و Core 2 Quad و Core 2 Duo و Pentium dual-core و Celeron می باشند و البته این نسخه ها تنها برای دسک تاپ است.
دلیلی که باعث شد این شرکتها به فکر ساخت پردازشگرهای چند هسته ای بیفتند این نبود که برای محاسبات نیاز به هسته بیشتری هست، بلکه به این خاطر بود که شرکتهای اینتل و ای.ام.دی قادر به افزودن فرکانس ها در یک پردازشگر با یک مغز نبودند.
قبل از اینکه این دو شرکت اقدام به ساخت پردازشگرهای چندهسته ای بنمایند، اول آزمایش کردند که ترانزیستورها - سوئیچ های بسیار کوچکی که با هم نیمه رساناها را می سازند- تا چه حد توانایی روشن و خاموش شدن را در جریان یک دستورمحاسباتی دارند.
 منبع: میکرو رایانه