آموزش تعميرات موبايل - امروزه ميليون ها نفر در سراسر جهان از تلفن هاي سلولي (همراه) استفاده مي کنند . در واقع تلفن هاي همراه نوع پيشرفته راديو تلفن هاي دهه 1880 هستند که در آن زمان روي خودروها نصب و استفاده مي شد . اين سامانه داراي يک يا چند دکل آنتن مرکزي براي هر شهر بود وهر دکل مي توانست تا 25 کانال ارتباطي را تا شعاع 40 الي 50 مايل پوشش دهد . اما به علت محدوديت کانال هاي ارتباطي امکان مشترک شدن براي همه وجود نداشت. تلفن همراه سامانه اي سلولي است زيرا مناطق تحت پوشش آن به سلول هاي تقريبا 6 گوش تقسيم بندي مي شود. بدين ترتيب کل فضاي مورد نظر تحت پوشش سلول هاي مختلف قرار مي گيرند . در مرکز هر سلول يک دکل آنتن به نام (BTS ) نصب مي شود و بر حسب ظرفيت هر سلول تعداد مشترکان تغييرمي کند.معمولا هر سلول آ نالوگ قادر است تا 56 کانال راديويي را پشتيباني کند به عبارت ديگر هر سلول مي تواند همزمان مکالمه ي 56 نفر با تلفن همراه را در محدوده ي تحت پوشش خود اداره نمايد . اما اين ظرفيت در روش هاي ارتباطي ديجيتالي امروزه افزايش يافته است . براي مثال درسامانه ي ديجيتالي TDMA مي توان تا سه برابر ظرفيت آنالوگ يعني تقريبا 168 کانال را پوشش داد.با اين مقاله اموزشي در سايت سرزمين دانلود با ما همراه باشيد.

تلفن همراه يا موبايل يک سامانه ي کم توان راديويي است . اکثر تلفن هاي همراه داراي دو سطح توان خروجي 0.6 وات و 0.3 وات هستند. به همين ترتيب ايستگاه هاي مبناي هر سلول نيز با توان کم کار مي کنند. عملکرد با توان کم داراي دو مزيت است:

1) تبادل سيگنال در محدوده ي هر سلول بين ايستگاه و گوشي با آنتن همان سلول انجام مي پذيرد و سيگنال ها از حيطه ي سلول فراتر نرفته بنابر اين هر گوشي فقط با يک دکل آنتن ارتباط برقرار مي سازد و از اين جهت کانال هاي BTS هاي ديگر براي يک نفر اشغال نخواهد شد.

2) مصرف انرژي باتري گوشي تلفن بهينه و نسبتا کم مي شود.

شبکه ي سلولي همچنان که گفته شد نيازمند نصب دکل هاي زيادي است. يعني يک شهر بزرگ ممکن است داراي هزاران دکل جهت پوشش سرتاسري باشد و هزينه ي سنگيني را در بر دارد، ولي از جهتي که امکان استفاده از اين سامانه براي تعداد زيادي از مردم را فراهم مي آورد هزينه ي لازم به مرور جبران خواهد شد.

? جابجايي سلولي:
هر تلفن يک کد شناسه ي مختص خود دارد. اين کد ها جهت شناسايي مالک تلفن و شرکت خدمات دهنده است. هنگامي که گوشي روشن مي شود، منتظر دريافت سيگنال از يک کانال کنترل مي ماند. اين کانال يک کانال ارتباطي مخصوص جهت ارتباط گوشي و نزديک ترين ايستگاه BTS است. اگر تلفن به هر دليلي نتواند چنين سيگنالي را دريافت و شناسايي نمايد، پيغام خارج از محدوده « No Service» خواهد داد. در صورت دريافت اين سيگنال گوشي آماده ي برقراري ارتباط مي شود. کاربر چه در حال صحبت و چه در حال آماده باش حرکت و جابجايي داشته باشد، ممکن است از حيطه ي يک سلول خارج و وارد محدوده ي سلول ديگر شويد. سامانه هاي سلولي مي توانند بدون قطع ارتباط تلفني، آن را از سلولي به سلول ديگر هدايت نمايد.

سامانه هاي آنالوگ اوليه در سال 1983 با عنوان (سامانه پيشرفته تلفن متحرک) Amps مجوز ايجاد خود را از کميسيون فدرال ارتباطات آمريکا دريافت نموده و با بسامد 824 الي 894 مگاهرتز آغاز به کار کردند. اين تلفن ها داراي 832 کانال به صورت جفت بودند، 790 کانال براي انتقال صوت و 42 کانال جهت تبادل داده، در واقع هر جفت بسامد (يکي جهت ارسال و ديگري جهت دريافت) در اين سامانه ها تشکيل يک کانال ارتباطي را مي دادند که پهناي باند هر کانال نيز برابر 30 کيلوهرتز تعيين شده بود.

? نسل جديد:
تلفن هاي سلولي ديجيتالي مشابه نوع آنالوگ اما متفاوت از آن کار مي کنند و قادر به ايجاد کانال هاي ارتباطي بيشتر و با کيفيت مطلوب تري هستند. اين سامانه ها اطلاعات مورد تبادل را به صورت 0 و 1 و فشرده شده ارسال و دريافت ميکنند به اين دليل حجم سيگنال اشغالي در شبکه ي ديجيتالي توسط هر گوشي برابر 1/3 تا 1/10 سامانه آنالوگ است.

? فناوري دسترسي سلولي :
سه نوع روش معمول جهت انتقال اطلاعات توسط شبکه هاي تلفن سلولي عبارتنداز:

? دسترسي چند گانه ي تقسيم بسامدي (FDMA): که هر تماس را برروي يک بسامد مجزا قرار مي دهد.

? دسترسي چندگانه ي تقسيم زماني (TDMA): هر تماس را به بخشي از يک زمان روي يک بسامد واگذار مي کند.

? دسترسي چندگانه ي تقسيم کدي (CDMA): که به هر تماس يک کد منحصر اختصاص داده و به کل طيف پخش مي کند.

در قسمت اول هر يک از اين سه روش عبارت «دسترسي چندگانه» را مي بينيم، اين بدين مفهوم است که هر سلول امکان برقراري ارتباط بيش از يک نفر را در يک زمان فراهم مي آورد.

1) FDMA:

در اين روش کل طيف بسامد به چندين کانال تقسيم مي شود، اين روش اکثرا جهت سامانه هاي آنالوگ به کار مي رود ولي قابليت طراحي به صورت ديجيتال را نيز دارد، اما جهت سامانه هاي ديجيتالي کارآيي موثر نخواهد داشت.

2) TDMA:

از يک پهناي باند نازک 30khz کيلوهرتز و به طول 6.7 ميلي ثانيه جهت تقسيم زمان به سه بخش استفاده مي کند. هر مکالمه 1/3 حجم زماني معمول را در اين حالت اشغال نموده و موجب فشرده سازي و افزايش بهره وري مي گردد و باعث افزايش تعداد کانال هاي هر سلول خواهد شد. اين سامانه در باند هاي 900 و 1800 مگاهرتز در اروپا و آسيا و نيز 1900 مگاهرتز در آمريکا مورد استفاده قرار دارد. متاسفانه باند 1900 Gsm)) که در آمريکا کاربرد دارد با سامانه هاي جهاني همساز نيست.

3) CDMA:

يک تفاوت کلي با سامانه TDMA دارد. در اين روش بعد از تبديل سيگنال ها به ديجيتال آن ها را بر روي کل پهناي باند موجود انتشار مي دهند و همچنين به هر تماس و سيگنال يک کد منحصر به فرد اختصاص مي دهند. در اين حالت گيرنده نيز جهت بازيابي اطلاعات از کد مشابه مختص هر تلفن استفاده مي نمايد. بازده ي اين سامانه 8 الي 10 برابر سامانه هاي آنالوگ (AMPS) است و ظرفيت را به ميزان چشم گيري افزايش خواهد داد.
منبع: سرزمين دانلود