تعمير و عيب يابي يک مدار الکترونيکي بيشتر مبتني بر تجربه است ولي خوبه که آموزش تعميرات بردهاي الکترونيک گفته بشه.

مراحل عيب يابي
البته روش روتين و مشخصي ، که همه براي عيب يابي مدار رعايت کنند وجود ندارد
ولي بعنوان يک پيشنهاد براي داشتن ايده انجام اينکار ميشه مراحل زير رو دنبال کرد :
1- اولين نکته در عيب يابي يک مدار اينه که به نحوه کارکرد درست مدار ( البته سالمش ) تسلط کامل داشته باشيم.
منظور اين است که خيلي وقتها پيش مياد که کاربر يک دستگاه عمدا يا سهوا ادعا مي کنه که دستگاه خرابه. ...
خلاصه اينکه وجود عيب مورد ادعا بايد اثبات بشه و مهمتر اينکه بايد بدونيم اگر عيب را رفع کرديم چه اتفاقي ميافته !
2- از کاربر دستگاه دقيقا بپرسيم که آخرين بار که دستگاه درست کارکرده کي بوده و آيا در لحظه خراب شدن دستگاه چيزي ديده يا شنيده ؟
داشتن جواب درست براي اين سوال ، عيب يابي رو خيلي جلو مي اندازد.

3- از بديهي ترين و ساده ترين فرضها ، شروع کنيم : آيا دستگاه به برق وصله ؟ آيا محل اتصالها محکمه ، فيوز سالمه و ...

4- قبل از دستکاري مدار و حتي استفاده از مولتي متر يا اسکوپ ،
تمام احساس پنجگانه ( و حتي ششمين حس ) رو براي معاينه دقيق مدار استفاده کنيم :
بوي غير عادي ، بخشي از مدار که سياه شده ، صداي جرقه ، داغ شدن بيش از حد يک قطعه ، گرم نشدن بعضي قطعات پاور ،
شکل غير عادي قطعات و ...
همونطوريکه حدس ميزنين از همين جا به بعد تجربه خيلي به کمک مياد که بهتر روي اين مسايل قضاوت کنيم.
البته به نظر عجيب مياد ولي مي تونم به جرات بگم که خيلي بيشتر از نصف عيبهاي دستگاههاي الکترونيکي رو ميشه تا همينجا تشخيص داد.

5- اگر در مرحله قبل ديدين که يک قطعه خرابه ( خازن ترکيده يا باد کرده ، مقاومت سوخته و ... ) مي تونين اونرو عوض کنين.
البته انتظار نداشته باشيم عيب حتما برطرف بشه چون يک عيب ديگه هم ميتونه عامل سوختن فلان مقاومت يا ترکيدن خازن بشه.

6- از اين مرحله به بعد ، اطلاعات الکترونيکي و تجربه حرف اول رو ميزنه.
چرا که بايد فرضهاي مختلفي داشته باشي و سعي کنيم خود رو به عيب نزديک کنيم