براي ارتباط بين کنترل کننده پرينتر و کامپيوتر ميزبان، نياز به برقراري ارتباط با يک زبان مشابه براي توصيف صفحه مي باشد. در پرينترهاي قديمي تر، کامپيوتر يک نوع خاص از فايل متن و يک کد ساده که به پرينتر اطلاعات فرمت پايه اي را مي داد، به پرينتر ارسال مي کرد. از آنجائيکه پرينترهاي قديمي تعداد کمي فونت داشتند، اين کار فرآيند بسيار ساده اي بود.
امروزه ممکن است شما صدها فونت مختلف داشته باشيد و دربارة چاپ يک طرح گرافيکي پيچيده دوبار فکر نکنيد. براي کنترل تمام اين اطلاعات متنوع، پرينتر نياز دارد تا با يک زبان پيشرفته تر با کاربر محاوره کند. آموزش تعميرات ماشينهاي اداري
زبان هاي اصلي پرينترها امروزه Hewltt poctord"s printer command language و Adobe"s Post مي باشد. هر دوي اين زبان ها، صفحه را در فرم vector (بردار) توصيف مي کنند. اين فرمت يک مقدار رياضي از شکل هاي هندسي است. چاپگر تصاوير وکتور را گرفته و آن ها را به فرمت Bitmap تبديل مي کند. با اين سيستم، پرينتر مي تواند صفحات پيچيده با هر فرمت يا نوع فونت را دريافت کند. همچنين از آنجايي که چاپگر تصاوير Bitmap را خودش مي سازد مي تواند از حداکثر رزولوشن پرينتر استفاده کند.
برخي پرينترها از يک واسط ابزار گرافيکي (GDI) به جاي يک PCL استاندارد استفاده مي کنند. در اين سيستم، کامپيوتر ميزبان ترتيب نقطه ها را مي سازد بنابراين کنترل کننده ديگر نياز به پردازش هيچ چيز ندارد. پرينتر تنها دستورالعمل هاي نقطه را به ليزر ارسال مي کند. اما در بيشتر پرينترهاي ليزري کنترل کننده بايد تمام اطلاعاتي را که از کامپيوتر دريافت مي کند. سازماندهي کند. اين اطلاعات شامل دستورهايي است که درباره چگونگي عملکرد پرينتر، نوع کاغذ، فرمت کردن کاغذ، فونت و ... مي باشد. براي اينکه کنترل کننده با اين اطلاعات درست کار کند، بايد آن ها را با يک ترتيب درست دريافت کند.