مطالب زير راهنمايي در مورد آموزش تعميرات موبايل ارائه مي دهد. NFC يا ارتباطات ميدان نزديک عبارتست از قابليت ارتباطي جديد که مي‌توان براي اتصال امن بين دو دستگاهي که در فاصله‌ي کمي از يکديگر قرار دارند استفاده کرد. علاوه بر مجاورت دو گجت لازم است تا هر دوي آن‌ها از سخت افزار مخصوصي بهره ببرند. شايد يکي از بارزترين کاربردهاي اين نوع اتصالات را مي‌توان انواع پرداخت‌هاي بي‌سيم در خارج از کشور دانست که روند خريد را بسيار ساده مي‌کند! اما از NFC به خوبي مي‌توان براي انتقال اطلاعات بهره برد. با ما همراه باشيد تا از چند و چون اين قابليت بيشتر اطلاع حاصل کنيم.
از زمان معرفي قابليت NFC، اين فناوري در حوزه‌هاي گوناگوني به کار گرفته شده است، از انواع پرداخت‌هاي الکترونيکي گرفته تا کارکرد به عنوان کارت مترو يا قطار و ساير روش‌هاي اعتبار سنجي سريع کاربر در محيط‌هاي حقيقي. برخي از شرکت‌ها نيز از اين فناوري براي توليد کارت‌هاي عبور ايمن، کارت‌هاي ويزيت و حتي بن کارت کارکنان خود بهره برده‌اند.
فناوري NFC در حوزه‌ي موبايل توفيقات بسياري يافته و توانسته با رشد سريع، توليدکنندگان را وادارد تا اين تراشه را در محصولات تازه‌ي خود کار بگذارند؛ به طوري که صدها محصول تازه‌ي بازار داراي اين فناوري هستند. اگر اين سخت‌افزار در گوشي يا تبلت شما وجود دارد اما نحوه‌ي استفاده از آن را نمي‌دانيد بهتر است اين مقاله را تا به انتها با ما همراه باشيد. يا اگر حوصله‌ي مطالعه را نداريد سريعاً به ويدئوي ضميمه نگاهي بيندازيد.
NFC چيست؟
NFC مخفف عبارت Near Field Communication (اتصالات ميدان نزديک) است. و همان‌طور که از نامش برمي‌آيد اگر دو وسيله در ميداني نزديک به هم قرار بگيرند مي‌توانند از اين قابليت بهره ببرند. اين نوع از اتصالات در حقيقت به کمک فرکانس‌هاي راديويي صورت مي‌گيرد.
در حوزه‌ي تلفن‌هاي هوشمند، پس از آنکه گوگل در سيستم عامل اندرويد 4.0 (بستني حصيري) قابليت Beam را ارائه نمود اين فناوري جان تازه‌اي گرفت و از آن پس براي انتقال اطلاعات، داده و حتي فايل‌هاي گوناگون مورد استفاده قرار گرفت. به کمک قابليت Beam اندرويد کاربران مي‌توانند با گرفتن و پرت کردن فايل‌ها، آن‌ها را به ساده‌ترين شکل ممکن به گجت ديگري انتقال دهند. از اين گذشته وجود چنين تراشه‌اي، به کاربر اجازه مي‌دهد گجت خود را بر روي تگ‌هاي قابل نوشتن / خواندن نگه داشتن و با آن تبادل اطلاعات کند.
آيا دستگاه شما مجهز به قابليت NFC است؟
متأسفانه تمامي گوشي و تبلت‌هاي موجود در بازار از اين قابليت بهره نمي‌برند. پس براي فهميدن آنکه گجت ما داراي چنين فناوري نويني است چند راه در پيش داريم. نخست اگر چند سالي است که گوشي يا تبلت خود را خريداري کرديد به احتمال غريب به يقين شما از اين فناوري بهره نمي‌بريد.
اگر هم به تازگي اقدام به خريد کرده‌ايد مي‌توانيد به بسته‌بندي محصول يا حداقل بدنه‌ي پشت آن رجوع کرده و به دنبال عبارت NFC باشيد. در برخي از مدل‌هاي گوشي سامسونگ نظير گلکسي S3 يا S4 اين عبارت بر روي باتري محصول نوشته شده است. بر روي برخي ديگر از مدل‌ها نظير گلکسي Note 2 اين عبارت بر روي دستگاه حک نشده و در عوض، مي‌توانيد نشان آنتن مخصوص NFC را بر روي بدنه‌ي داخلي و پشت دستگاه مشاهده نماييد. و بر روي برخي از ابزارها نظير گوشي سوني اکسپريا، نشان N-Mark قابل مشاهده است.
البته راه منطقي‌تر رجوع به بخش تنظيمات گوشي است. براي اين منظور پس از ورود به بخش Settings (تنظيمات) به گزينه‌ي Wireless & Networks (شبکه و بي‌سيم) رفته و در پايين فهرست موجود به دنبال عبارت NFC و Android Beam باشيد.
فعال‌سازي NFC
اگر گوشي يا تبلت شما داراي قابليت NFC است، لازم است تا پيش از استفاده، آن را فعال نماييد. براي اين منظور، مراحل را به اين ترتيب دنبال نماييد:
1. به منوي تنظيمات رفته و پس از رفتن به Wireless & Network به دنبال More (بيشتر) باشيد. 2. براي فعال کردن اين قابليت بر روي عبارت NFC بزنيد. در همين حال قابليت Android Beam نيز به صورت خودکار فعال مي‌شود. 3. اگر Beam به طور خودکار روشن نشد، کافي است بر روي آن بفشاريد و Yes (بلي) را بزنيد.
قابليت NFC در گوشي‌هاي هوشمند تلفن همراه، با Beam يکپارچه شده است، به همين خاطر اگر Beam غير فعال باشد ممکن است برخي از قابليت‌هاي NFC، به خصوص در زمينه‌ي اشتراک‌گذاري فايل‌ها، کار آيي لازم را نداشته باشند.
اشتراک از طريق NFC
با فعال بودن فناوري NFC، مي‌توانيد از آن براي انتقال يا به اصطلاح Beam کردن اطلاعات بهره ببريد. براي داشتن اشتراک‌گذاري بهينه موارد ذيل را مد نظر داشته باشيد:
هر دوي دستگاه‌هاي فرستنده و گيرنده بايد داراي فناوري NFC باشند. هيچ يک از دستگاهها نبايد قفل يا خواب (sleep) باشند. پس از کنار هم گذاشتن و شناسايي دو دستگاه، صدا و لرزش خاصي در دستگاه به وجود مي‌آيد. پيش از شروع روند ارسال فايل (Beam)، دستگاهها را از هم جدا نکنيد. پس از انتقال موفقيت‌آميز فايل‌ها، صداي مخصوصي پخش مي‌شود.
در اين مرحله، قابليت اشتراک‌گذاري تنها به فايل‌هاي کوچک محدود شده است. به اين ترتيب، مي‌توانيد بدون هيچ مشکلي انواع فايل‌ها نظير صفحات وب، موقعيت جغرافيايي و ساير محتوا را از اين طريق ارسال کنيد.
انتقال فايل از طريق NFC
انواع فايل‌ها را مي‌توانيد از طريق فناوري NFC منتقل نماييد (که براي نمونه مي‌تواند شامل تصاوير، عکس‌ها، اطلاعات تماس، صفحات وب، فايل‌هاي ويدئويي، برنامه‌هاي کاربردي و غيره باشد). از اين گذشته به کمک اين روش مي‌توان اطلاعات را از گوشي به انواع گوشي يا تبلت و برعکس منتقل نمود و يکي بودن نوع محصول اهميتي ندارد. روش انتقال بدين ترتيب است:
1. محتواي مورد نظر را بگشاييد. 2. دو گوشي / گجت را از پشت به هم نزديک کنيد. 3. منتظر بمانيد تا اتصال برقرار شود و صداي مربوطه درآيد. 4. توجه داشته باشيد که صفحه نمايش ابزار ارسال کننده به صورت نماي بندانگشتي (thumbnail) درآمده و عبارت Touch to beam در بالاي صفحه نمايان گردد. 5. براي آغاز روند ارسال، صفحه نمايش ارسال کننده را لمس کنيد؛ که پس از اين کار صداي مخصوصي شنيده مي‌شود. 6. پس از اتمام مراحل نقل و انتقال، صداي مخصوصي پخش مي‌شود. و مشخص مي‌شود که آيا روند ارسال موفقيت آميز بوده يا خير. اشتراک برنامه‌هاي دلخواه
با توجه به قوانين کپي رايت، اشتراک‌گذاري برنامه‌هاي دلخواه از طريق NFC تنها به معرفي نرم‌افزار و باز شدن صفحه‌ي پلي استور گوگل محدود شده و نمي‌توان فايل‌هاي APK را براي گيرنده ارسال نمود. پس از تبادل اطلاعات، فرد گيرنده مي‌تواند خود شخصاً اقدام به دريافت فايل راه‌انداز کرده و ديگر نيازي به سردرگمي يا جستجوي انبوه برنامه‌ها نيست.
اشتراک محتواي وب و ديگر اطلاعات
در اشتراک صفحات وب از طريق NFC، محتواي موجود يا فايل مربوطه ارسال نمي‌شود و تنها به ارسال نشاني صفحه بسنده شده و صفحه‌ي مربوطه در مرورگر پيش‌فرض گيرنده گشوده مي‌شود.
اشتراک فايل‌هاي ويدئويي يوتيوب
همان‌طور که حدس مي‌زنيد اين مرتبه نيز نمي‌توانيد اصل محتواي فايل‌هاي ويدئويي يوتيوب را به اشتراک بگذاريد و در عوض، نشاني ويدئو براي گيرنده ارسال مي‌شود. اين موضوع هم از نظر حق کپي و هم کاهش هر چه بيشتر حجم تبادلات صورت گرفته قابل تفسير است.
اشتراک اطلاعات تماس
زماني که اطلاعات تماس را از طريق اتصالات NFC منتقل مي‌نماييد، و شخص گيرنده نيز داراي حساب‌هاي متعدد گوگل است، از وي خواسته مي‌شود تا حساب مورد نظر خود را مشخص نمايد. در غير اين صورت، اطلاعات مربوطه در برنامه‌ي People ذخيره مي‌شود.
اشتراک تصاوير و عکس‌ها
متأسفانه تمامي گجت‌هايي که داراي قابليت NFC هستند، نمي‌توانند تصاوير و عکس‌ها را از اين طريق انتقال دهند. گوشي‌هايي نظير HTC One X و سوني اکسپريا TX در اين زمينه دشواري‌هايي به دنبال دارند. در مواردي که روند ارسال با موفقيت همراه است، گيرنده از طريق بخش اعلانات (notification) از صحت انتقال اطلاع حاصل کرده و با انتخاب فايل عکس، آن را در گالري مشاهده مي‌نمايد.
اشتراک فايل‌هاي ويدئوي محلي
درست مانند مورد پيشين، تمامي گجت‌هايي که داراي قابليت NFC هستند، نمي‌توانند فايل‌هاي ويدئويي محلي را از اين طريق انتقال دهند. گوشي‌هايي نظير HTC One X و سوني اکسپريا TX در اين زمينه نيز مشکلاتي دارند. در مواردي که روند ارسال با موفقيت همراه است، اين مرحله با کندي و صرف زمان نسبتاً طولاني همراه مي‌شود.
استفاده از تگ‌هاي NFC
علاوه بر نقل و انتقال فايل بين ابزارهايي که داراي قابليت NFC هستند، مي‌توانيد از اين قابليت براي پيکربندي سريع گوشي يا تبلت خود نيز بهره ببريد. براي اين منظور کافي است گجت خود را در مقابل تگ‌هاي برنامه‌نويسي شده‌ي NFC قرار دهيد. اين تگ‌ها يا برچسب‌ها عبارتند از يک تراشه‌ي مخصوص که فاقد نيروي الکتريکي است و آنقدر کوچک است که مي‌توان آن را بر روي پوستر، بليط سينما، کارت ويزيت، جعبه‌ي دارو، برچسب‌هاي تبليغاتي، کتاب، مجله و انواع و اقسام موارد چسباند.
اين ريز تراشه را مي‌توان با داده‌هاي کوچکي پر کرد که دستگاه‌هاي داراي فناوري NFC قادر به خواندن و کسب اطلاع از آن هستند. تگ‌هاي گوناگون نيز داراي ظرفيت حافظه‌ي مختلفي هستند که مي‌توان انواع و اقسام اطلاعات را بر روي آن ذخيره کرد، از نشاني اينترنتي گرفته تا اطلاعات تماس يا حتي دستوراتي که دستگاه پس از اسکن آن قادر به اجرايش است.
براي خواندن اطلاعات موجود در اين تگ‌ها يا براي نوشتن در آن‌ها نياز به برنامه‌ي مخصوص داريد، از آن جمله مي‌توان به NFC Task Launcher اشاره نمود که در فروشگاه گوگل‌پلي در دسترس کاربران است. و تگ‌هايي که توسط اين برنامه نوشته شده‌اند، تنها به وسيله‌ي گوشي‌هايي که اين برنامه را دارا مي‌باشند قابل خواندن و استفاده است.
حتي مي‌توانيد يک تگ NFC را به گونه‌اي برنامه‌ريزي نماييد که قادر به اجراي وظايفي نظير باز کردن يک صفحه وب، پيکربندي تنظيمات گوشي، يا حتي ارسال پيامک باشد. به همين خاطر اگر در محيطي مانند اتاق‌هاي جلسات لازم است که تمامي شرکت‌کنندگان گوشي خود را بي‌صدا کرده و يا بلوتوث‌شان براي دريافت خلاصه‌ي برنامه‌ي جاري روشن شود، مي‌توانيد برچسب مخصوصي را برنامه ريزي نموده و در ورودي اتاق نصب کنيد و از همه بخواهيد آن را با گوشي يا تبلت خود بخوانند.
با استفاده از برنامه‌ي NFC Task Launcher مي‌توانيد تگ‌هاي NFC را رمزگشايي نماييد يا برخي از اين وظايف را انجام دهيد:
تنظيمات مربوط به واي-فاي يا بلوتوث (شامل حالت پرواز، همگام‌سازي خودکار، روشن / خاموش کردن جي‌پي‌اس، روشن / خاموش کردن اينترنتي همراه يا ديتا) تنظيمات مربوط به صوت و صدا (شامل پروفايل صوتي، رينگتون، بلندي صداي رينگتون/صوت هشدار، صداي اعلانات، صداي رسانه‌ها، صداي سيستم، صداي زنگ بيدارباش، و لرزش گوشي در حين زنگ خوردن) تنظيمات مربوط به نمايش (ميزان درخشندگي، نور اعلانات، چرخش خودکار، ميزان زمان پيش از خاموش شدن صفحه) رسانه‌هاي اجتماعي (ارسال توئيت، ورود به حساب کاربري به کمک حساب‌هاي فوراسکوئر، فيس بوک، گوگل لتيتود و گوگل پليسز) پيام‌ها و پيامک (همگام‌سازي خودکار، ارسال ايميل، نوشتن پيامک، ارسال گليمپس) برنامه‌ها و ميانبرها (باز کردن برنامه، بستن برنامه، باز کردن فعاليت، ارسال، باز کردن نشاني URL/URI، خواندن متن، راهبري، داک، داک خودرويي) چندرسانه‌اي (آغاز/پايان پخش فايل‌هاي چندرسانه‌اي، رفتن به رسانه‌ي بعدي، پخش رسانه‌هاي پيشين) زنگ بيدار باش (تنظيم زنگ، تنظيم زمان) رويدادها (ايجاد رويداد جديد، ايجاد بازه زماني در تقويم) امنيت (فعال کردن قفل صفحه) برقراري تماس تلفني قابليت‌هاي اختصاصي سامسونگ (حالت بلاک، حالت رانندگي، حالت مصرف بهينه‌ي انرژي) ايجاد وظايف جديد
براي ذخيره کردن تمامي فعاليت‌ها و قابليت‌هاي مورد نظر بر روي برچسب NFC، کافي است بر روي دکمه‌ي Save & Write (ذخيره‌سازي و نوشتن) بزنيد. و براي اجراي اين دستورات کافي است گوشي خود را در کنار اين تگ نگه داريد.
جمع‌بندي
اغلب گجت‌هاي جديد اندرويدي داراي قابليت NFC هستند. گرچه اين قابليت يکي از قدرتمندترين ويژگي‌هاي اين دستگاهها نيست، مي‌تواند کارکردهاي متنوعي داشته باشند و بسياري از امور روزمره را ساده‌تر کند. البته هنوز قابليت‌هاي آن جاي رشد و تکامل داشته و بايد استانداردهاي واحدي براي نوشتن / خواند اطلاعات در بين کليه توليدکنندگان وضع شود.