مشخص است که چاپ سه بعدي، ابعاد گوناگوني از زندگي ما را تحت تاثير قرار داده و اين تازه اول راه است. همانطور که پيش‌تر اشاره شد، صنايع گوناگوني درگير اين محصولات شده‌اند. يکي مزاياي بسيار جالب اين پرينترها، اين است که به ايالات متحده اجازه داده بسياري از کالاها را در خاک خود توليد کند (نه کشورهاي در حال توسعه مانند بنگلادش و تايلند يا کشور پرجمعيتي مانند چين) و اين موضوع مي‌تواند در مورد کشورهاي صنعتي يا غير صنعتي ديگر هم صادق باشد. از طرق ديگر، امکان اعمال شخصي‌سازي‌هاي بسيار ايجاد شده که تا پيش از اين، چه براي صنايع بزرگ و چه براي مصرف کنندگان خرد (خصوصا براي اين دسته) ممکن نبود.

اگر بخواهيم نيمه خالي ليوان را ببينيم، چاپگرهاي سه بعدي امکان توليد و عرضه تجاري محصولات تقلبي و غير اصل را فراهم کرده است. کافي است مدل سه بعدي يک محصول پرطرفدار، مثلا قاب معروف سري عينک‌هاي ري- بَن را تهيه کرده يا بسازيد. حالا فقط مي‌ماند کار پخش و فروش که البته در برخي مناطق دنيا به سادگي آب خوردن است. در اين گونه موارد، تشخيص جنس اصل از تقلبي، حداقل در نگاه اول کار آساني نخواهد بود. اگر اهميت چنداني به درآمد شرکت‌هاي چند ميليارد دلاري نمي‌دهيد، اين بعد قضيه را هم نگاه کنيد: اگر اين فناوري به طور کامل ارزان و همه گير شود، ممکن است به دست افراد زيان‌کار و بدذات هم برسد. اينجا است که ممکن است حتي خطرآفرين هم باشد. حال ممکن است اين خطر از ساخت ابزارآلات خطرزا ناشي شود، يا از استفاده مواد غير استاندارد شيميايي.
براي آشنايي بيشتر در مورد آموزش تعميرات پرينتر مي‌توانيد به اين لينک مراجعه نماييد.