طبق مطالعات اخير بهتر است حداقل فاصله صفحه نمايشگر تا چشم 50 سانيتمتر باشد ، البته در برخي مطالعات فاصله 100-90 سانتيمتر پيشنهاد شده كه باعث راحتي چشم كاربر خواهد بود ولي ممكن است عملا غير ممكن باشد. اگر از روی متنی کاغذی می خوانید و تایپ می کنید کاغذ باید برروی یک نگهدارنده که در کنار نمایشگر ودر سطح آن است قرار داده شود. بهتر است ارتفاع میز کامیپوتر قابل تنظیم بوده وبسته به قد کاربر و ارتفاع صندلی تنظیم شود. آموزش تعمیرات کامپیوتر

خصوصيات يك صندلي خوب

بهتر است صندلي چرخدار بوده و از نوعي باشد كه ارتفاع وپشتي آن به راحتي قابل تنظيم باشد. بهتر است زانوها با ستون فقرات زاويه 90 درجه داشته باشد. ساق پا هم بايد با زانو زاويه 90 درجه داشته باشد. اگر زاويه كمتر باشد ، جريان خون ساق پا مشكل شده و به خستگي كمك مي كند. زاويه ساعد با بازو هم بهتر است 90 تا 100 درجه باشد. هچنين بين پشت مفصل زانو تا لبه صندلي به اندازه يك مشت بسته فاصله باشد و لبه نشيمنگاه آن زاويه شديد نداشته بلكه گرد باشد تا پشت زانوها را اذيت نكند. كف پا بايد روي زمين قرار گيرد. در صورتي كه كف پا به زمين نمي رسد از زيرپايي استفاده كنيد. پهناي صندلي بايد حداقل 5/2 سانتيمتر از هر طرف باسن بيشتر باشد كمر نبايد در حالت قوز كرده باشد و ارتفاع پشتي بايد به حدي باشد كه بتواند قوس كمر را به راحتي پر كند. براي كارهاي معمولي كامپيوتري نيازي به دسته نيست ولي گاهي وجود آن به راحت بودن كاربر كمك مي كند. نمونه يك صندلي مناسب در شكل آمده است.

نحوه قرار گرفتن صفحه نمايشگر

توصيه شده است كه صفحه نمايشگر 20-10 درجه پايين تر از سطح چشم ها يا وسط صفحه نمايش 10-15 سانتيمتر پايين تر از سطح چشم ها باشد. به عبارت ديگر لبه بالاي نمايشگر زير سطح افق بينايي باشد.

اگر صفحه نمايشگر بالاتر از اين سطح باشد ، خم شدن پشت و سر سبب كشش عضلاني در ناحيه پشت و گردن مي شود. پايين آوردن صفحه نمايشگر باعث مي شود كه كاربر به پايين بنگرد لذا سطح كمتري از چشم در معرض جريان هواي آزاد بود ، خشكي چشم كمتر مي شود. بهتر است نمايشگر از نوعي باشد كه تعديل و جابجايي آن آسان باشد. صفحه نمايشگر بايد روبروي شما و بدون خم شدن به چپ و راست باشد. در مورد خم كردن صفحه نمايشگر به جلو يا عقب مطالعات دقيقي وجود ندارد اما آنچه مسلم است سطح صفحه نمايشگر بايد تقريبا موازي سطح چشم باشد. البته چنانچه بعدا خواهيم گفت ممكن است خم كردن اندك آن براي كاهش بازتابهاي نوري محيط مناسب باشد.

صفحه نمايشگر كامپيوتر هاي لپ تاپ نيز بايد موازي سطح چشم و درست مقابل آن باشد و زاويه دار بودن آن نسبت به نمايشگرهاي ثابت موجب كاهش بيشتري در كنتراست تصوير مي شود. به دليل قابل انعطاف بودن صفحه پيدا كردن وضعيت منناسب در لپ تاپ ها آسانتر است. به همين نسبت اين صفحات ممكن است بدون آنكه توجه كاربر جلب شود جابجا شده و موجب كاهش كنتراست شود.

كيفيت نمايشگر

كيفيت بد نمايشگر در بروز ناراحتي كاربر نقش دارد. عملكرد بينايي توسط برخي پارامترهاي نمايشگر شامل اندازه حروف ، ساختار حروف و نحوه نگارش آنها و كنتراست و پايداري تصوير تحت تاثير قرار مي گيرد. خوشبختانه در يك دهه اخير ، وضوح صفحات نمايشگر آنقدر بالا رفته كه تقريبا مثل صفحات نمايشگر موثر است. بايد بين كلمات حداقل نصف اندازه حرف فاصله باشد و بين خطوط حداقل به اندازه يك حرف فاصله باشد. اندازه معمولي حروف بايد سه برابر اندازه آستانه تشخيص آن (يعني كوچكترين حرف قابل تشخيص) باشد. به عبارت ديگر اگر يك متن را از سه برابر فاصله معمولي نگاه كنيم بايد قابل خواندن باشد. يكي از دلايلي كه كاربران فاصله مناسب را از نمايشگر رعايت نمي كنند رعايت نكردن اندازه حروف است كه موجب مي شود كاربر براي بهتر ديدن به نمايشگر نزديك يا از آن دور شود. كنتراست و روشنايي خيلي بالاي صفحه نمايشگر شايع ترين علت محو ديدن حروف است. همچنين بهتر است كه حروف (كاراكترها) تاريك در زمينه روشن باشند نه برعكس.

نحوه قرار دادن ملحقات كامپيوتر

همانطور كه گفته شد نگهدارنده متنهاي نوشتاري بايد نزديك كامپيوتر و در سطح آن باشد تا از تغيير وضعيت هاي نامناسب كاربر جلوگيري شود. صفحه كليد بايد در مقابل نمايشگر و موازي آن (نه منحرف به عقب و جلو) باشد و زاويه آن 0-20 درجه به سمت بالا باشد. ساعد بهتر است پايينتر از آرنج و بازو باشد و بهتر است براي مچ يك نگهدارنده نرم وجود داشته باشد. بهتر است ماوس بلافاصله در كنار صفحه كليد باشد و مچ كاربر در هنگام كار با آن روي ميز فشار زيادي وارد نكند.

زمان كار با كامپيوتر

دوره هاي طولاني كار بدون استراحت براي علائم چشمي بسيار بد هستند. استراحت هاي مكرر سبب بازتواني و استراحت سيستم تطابقي چشم ها شده از خستگي جلوگيري مي كند . اعتقاد مرسوم اين است كه نگاه كردن به يك شيء دور حداقل 2 بار در طي هر ساعت استفاده از كامپيوتر براي جلوگيري از خستگي چشم كافي است. بهتر آن است كه كاربر رايانه قانون 20/20/20 را كه توسط كارشناسان بينايي سنجي پيشنهاد شده رعايت كند يعني پس از 20 دقيقه كار با كامپيوتر ، به مدت 20 ثانيه به جسمي كه در 20 فوتي (تقريبا 6 متري) قرار دارد نگاه كند. در كساني كه علايم سندرم بينايي كامپيوتر ايجاد شده است ، بهتر است فواصل بين استراحت كوتاه شده و مدت استراحت بيشتر شود. اين وقفه هاي كوتاه كيفيت كار را افزايش داده و زمان استراحت را جبران مي كند. همچنين بهتر است پس از هر يك ساعت كار به مدت 50 دقيقه از روي صندلي بلند شده و نرمش هاي خفيف كششي انجام شود هنگام كار با كامپيوتر كاربران غالبا آنچنان در كار خود غرق مي شوند كه استراحت را فراموش مي كنند. به اين منظور برنامه هاي ابتكاري متعددي در اينترنت وجود دارد كه دانلود كردن آنها اغلب رايگان بوده و پس از نصب با فواصل زماني كه توسط كاربر تعيين مي شود ، زمان استراحت را يادآوري مي كند. نمونه هاي اين نرم افزارها با نام هاي مختلف در دسترس است. نمونه يكي از اين نرم افزارها در شكل صفحه قبل آمده است.