براي استفاده از يک پرينتر سه بعدي، نخست به طرح شبيه سازي شده محصول مورد نظر نياز داريم که از دو راه قابل تهيه است: اول استفاده از نرم افزارهاي طراحي سه بعدي در کامپيوتر با فرمت STL يا ساير فرمت‌هاي پشتيباني شده‌ي ديگر؛ دوم پويش (اسکن) سه بعدي يک جسم حقيقي با استفاده از ليزر يا دوربين‌هاي مجهز به عمق سنج مانند کينکت مايکروسافت. چاپگرهاي جديد، تقريبا توانايي اجراي هر طرحي را دارند. طراحي مدل‌هاي سه بعدي در کامپيوتر، بسته به پيچيدگي و گستردکي آن مي‌تواند از چند دقيقه تا چند روز به طور بينجامد.

در بحث سخت افزاري، رزولوشن، نوع مواد اوليه قابل مصرف و تعداد بازوهاي چاپگر اهميت دارند. منظور از رزولوشن، ضخامت لايه‌هاي ورقه‌اي (بر حسب ميکرومتر) و همچنين طول و عرض آن‌ها (بر حسب نقطه بر اينچ) است. اين مقدار براي مدل‌هاي ارزان قيمت و معمول، برابر 100 ميکرومتر و 250 نقطه بر اينچ است. در مدل‌هاي مياني، اين اعداد تا 16 ميکرومتر و 1600 نقطه بر اينچ ارتقا مي‌يابند.

استفاده از قالب‌هاي پليمري و ريخته گري رزيني، نسبت به مدل‌هاي مجهز به ليزر فرابنفش (ذوب لايه‌هاي پلاستيکي) هزينه کمتري خواهد داشت.
براي آشنايي بيشتر در مورد آموزش تعميرات پرينتر مي‌توانيد به اين لينک مراجعه نماييد.