وقتي قصد خريد کامپيوتر داريد، مقدار حافظه يا RAM آن چقدر بايد باشد؟ نوع آن چه باشد؟ آيا مي دانستيد که اگر مقدار RAM کافي نباشد، سيستم شما نمي تواند بخوبي کار کند. در ادامه بحث به سئوالاتي که همواره با آن مواجهيم (چقدر و چه نوع RAM براي کامپيوتر من کافيست؟) پاسخ خواهيم داد. در ابتدا توجه شما را به دو بحث مقدماتي در مورد تفاوت انواع RAM و تاثير مقدار حافظه در سرعت و کارآيي کامپيوترجلب مي نمايم. (آموزش تعميرات لپ تاپ)
تفاوت Static RAM و Dynamic RAM

حافظه يکي از مهم ترين عناصر سخت افزاري استفاده شده در کامپيوتر است. بدين منظور از حافظه هاي مختلف و با فناوري هاي متفاوتي استفاده مي گردد. حافظه هاي ايستا ( Static ) و پويا (Daynamic)، دو نمونه متدوال در اين زمينه مي باشند. کامپيوتر شما ممکن است هم داراي حافظه static و هم dynamic باشد. (توضيحات بيشتردر مورد اين اصطلاحات در ساير مقالات سايت ميکرو رايانه) از حافظه هاي فوق با توجه به تفاوت مشهود قيمت آنان با اهداف متفاوتي اسفاده مي گردد. با بررسي نحوه عملکرد هر يک از تراشه هاي حافظه static و ynamic ، مي توان به تفاوت هاي موجود و علت اختلاف قيمت آنان، بيشتر واقف گرديد.

Dynamic RAM، متداولترين نوع حافظه در حال حاضر محسوب مي گردد. درون يک تراشه dynamic RAM، هر سلول حافظه صرفا" يک بيت اطلاعات را در خود ذخيره نموده و از دو بخش اساسي تشکيل مي گردد: يک ترانزيستور و يک خازن. به منظور ذخيره ميليون ها سلول حافظه بر روي يک تراشه از تعداد انبوهي ترانزيستور کوچک و خازن استفاده مي گردد. خازن مسئوليت نگهداري صفر و يا يک را برعهده داشته و ترانزيستور به منزله يک سوئيچ است که مدار کنترلي بر روي تراشه را به منظور خواندن خازن و يا تفيير وضعيت آن، مديريت مي نمايد. خازن را مي توان به منزله يک سطل کوچک در نظر گرفت که قادر به ذخيره الکترون ها مي باشد. به منظور ذخيره سازي مقدار يک در حافظه، مي بايست سطل فرضي از الکترون ها پر گردد و براي ذخيره مقدار صفر، اين سطل مي بايست خالي گردد.

مهمترين مشکل سطل فرضي، وجود نشتي و يا سوراخي در آن است که باعث مي گردد پس از گذشت مدت زماني مشخص، خالي گردد. در مدت زماني کمتر از چند ميلي ثانيه، يک سطل پر از الکترون، خالي مي گردد. به منظور نگهداري وضعيت خازن و ذخيره سازي مقدار يک قبل از تخليه خازن، مي بايست پردازنده و يا کنترل کننده حافظه، خازن را شارژ نمايند. بدين منظور کنترل کننده حافظه، حافظه را خوانده و آن را مجددا" بازنويسي مي نمايد. فرآيند فوق که به Refresh معروف است به صورت اتوماتيک در هر ثانيه، هزاران مرتبه تکرار مي گردد. علت نامگذاري اين نوع از حافظه ها به dynamic به مفهوم فرآيند Refresh برمي گردد. حافظه هاي dynamic، مي بايست به صورت پويا بازخواني و بازنويسي گردند و گرنه تمامي اطلاعات موجود در آنان از بين خواهد رفت. علاوه بر موارد فوق، عمليات Refresh زمان خاص خود را داشته و باعث مي گردد سرعت آنان، کاهش يابد.

Static RAM از يک تکنولوژي کاملا" متفاوت با dynamic RAM، استفاده مي نمايد. در حافظه هاي static از يک نوع فليپ فلاپ خاص که هر يک از بيت هاي حافظه را در خود نگهداري مي نمايد، استفاده مي گردد. يک فليپ فلاپ براي هر سلول حافظه از چهار تا شش ترانزيستور استفاده مي نمايد. در اين نوع حافظه، ضرورتي به عمليات Refreshing، نبوده و بديهي است که سرعت آنان در مقايسه با حافظه هاي dynamic بمراتب بيشتر مي باشد. با توجه به اين که اين نوع از حافظه ها داراي بخش ها و عناصر بيشتري مي باشند، يک سلول حافظه Static فضاي بمراتب بيشتري را نسبت به يک سلول حافظه dynamic بر روي تراشه، اشغال خواهد کرد. بنابراين شما حافظه کمتري را در هر تراشه خواهيد داشت و بديهي است که قيمت آنان نيز افزايش خواهد يافت (ميزان حافظه قابل استفاده بر روي هر تراشه).
با توجه به موارد اشاره شده ، حافظه هاي Static سريع و گرانقيمت و حافظه هاي dynamic ارزان و کند مي باشند. از حافظه هاي Static به منظور ايجاد حافظه هاي Cache ريزپردازنده (نياز به سرعت) و از حافظه هاي dynamic به منظور فضاي ذخيره سازي اصلي در سيستم ها (مقدار حجم بالا و لذا در مقايسه با حافظه هاي Static قميت پايين تر)، استفاده مي گردد.
منبع: ميکرو رايانه